Σήμερα υποτίθεται ότι θα σηκωνόμουν νωρίς για να πάω ν' αγοράσω παπούτσια -γιατί όλα μου' χουν σπάσει και τα κολλάω με κόλλα- αλλά φυσικά δεν μπορούσα να αποχωριστώ το στρώμα! Ντάξει, λέω, όλο και κάτι θα μείνει από την επέλαση των ευροφονιάδων στις εκπτώσεις. Θα πάω το απόγευμα! Έδωσα παραγγελία στη μαμά για το σούπερ-μάρκετ, έκανα μπάνιο και σάπισα στον υπολογιστή σαν να μην υπήρχε αύριο. Αν εξαιρέσεις το σούπερ-μάρκετ, αυτή είναι η θερινή μου καθημερινότητα... Και κάθε βράδυ σκέφτομαι "πώς πέρασε έτσι αυτή η μέρα", "πότε θα διαβάσω, τελειώνουν οι μέρες" κι άλλα τέτοια αγχωτικά. Κι όμως, είναι αλήθεια. Έχω πολλά μαθήματα για τον Σεπτέμβριο κι οι μέρες, όσο πολλές κι αν είναι, δε μου φτάνουν!
Εν πάση περιπτώσει, αφού ξεροψήθηκα στο ίντερνετ, κάποια στιγμή αποφάσισα να την κάνω την παλικαριά και να σηκωθώ να ετοιμαστώ για τα μαγαζιά. Έξω είχε λαύρα κι έπρεπε να ντυθώ ελαφρά, αλλά παράλληλα έπρεπε να βάλω κάτι όχι πολύ κοντό γιατί τα πόδια μου ήταν ερεθισμένα απ' την αποτρίχωση. Άντε βρες άκρη! Ήθελα να κάνω και μια γαλλική πλεξούδα με μαντίλι αλλά η ζέστη που επικρατούσε στο δωμάτιο στάθηκε εχθρός της wannabe περιποιημένης κόμης και κατέφυγα στη λύση του απλού κοτσακίου, που μ' έκανε να δείχνω σαν γριά εκκλησιάζουσα... Ok, δεν θα πάω και για γαμπρό- χαλάρωσε!
Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο έφυγα τελικώς για τα μαγαζιά, αν και δεν είχα καθόλου κέφι μετά από όλες τις στυλιστικές αποτυχίες που μου έτυχαν. Τουλάχιστον είχα σταμπάρει τα μαγαζιά από μια προηγούμενη εξερευνητική βόλτα και ήξερα πού θα κατευθυνόμουν. Παρ' ότι στην πρώτη βόλτα είχα ξετρελαθεί και είχα βρει πολλά και διάφορα σχέδια που μ' άρεσαν, σήμερα ήταν μια παταγώδης αποτυχία! Στο μαγαζί που ήταν ο κύριος στόχος μου, τελικά με τη δεύτερη ματιά δεν υπήρχε κάτι αρκετά ενδιαφέρον παρά μόνο ένα ζευγάρι. Οπότε πήγα να τσεκάρω και τα υπόλοιπα με το σκεπτικό να καταλήξω εκεί αν δεν έβρισκα τίποτα καλύτερο. Σοφή η σκέψη, καθώς λίγο παρακάτω βρήκα το ίδιο παπούτσι σε χαμηλότερη τιμή. Τσάμπα ο κόπος, όμως: το σχέδιο δεν ταίριαζε καθόλου στο πόδι μου, που έχει ένα έντονο κόκαλο στη βάση του μεγάλου δαχτύλου... Κι ό,τι άλλα σχέδια δοκίμασα ήταν φαρδιά για το λεπτό μου ποδαράκι, ακόμη και σε μικρότερο νούμερο απ' αυτό που φοράω! Τελικά, όπως φαίνεται, ο κόσμος δεν είναι φτιαγμένος μόνο για αδύνατες, όπως λένε κάποιες παχουλές κοπέλες όταν δεν βρίσκουν νούμερο στα ρούχα! Και τέλος, πήγα και σ' ένα άλλο μαγαζί αλλά δεν είχαν το σχέδιο που ήθελα στο νούμερο μου, ούτε στο μικρότερο. Έφυγα απογοητευμένη και νικημένη απ' αυτή τη σκευωρία που λέγεται "παπούτσια μόνο για χοντροπόδαρες" και τελικά μάλλον θα πρέπει να λιώσω όλα τα υπάρχοντα παπούτσια μου για να βρω ένα ζευγάρι καινούρια! Ή στη χειρότερη θα πληρώσω 12€ για να επισκευάσω κάποια πολύ βολικά παλιά που έχω.
Πάντα οι επιλογές μου είναι τόσο μίζερες και κρύβουν έναν εξαναγκασμό. Τι παπούτσια θα βάλω, σε ποια σχολή θα φοιτήσω, πού θα πάω διακοπές κι άλλα τέτοια. Όλα μια βλακεία που πρέπει να υπομείνω γιατί στην εκάστοτε φάση δεν βρίσκω τίποτα καλύτερο ή δεν ξέρω τι θέλω. Φυσικά, υπάρχουν και οι φορές που από 'κεί που δεν το περιμένω έρχεται κάτι που μ' αρέσει πολύ και ειλικρινά! Αλλά συνήθως αυτά τα καλά της ζωής δεν τα εκτιμούμε και πολύ όταν έρχονται και μας κάνουν την ευχάριστη έκπληξη...
Όπως και να' χει, ελπίζω τελικά φέτος να βρω ένα καλό ζευγάρι παπούτσια και να μην κυκλοφορώ με τα κολλημένα παλιά μου, όχι για κανέναν άλλο λόγο αλλά γιατί αναγκάζομαι να κουβαλάω στην τσάντα μου κι ένα ζευγάρι "ανταλλακτικά", σε περίπτωση που σπάσουν αυτά που φοράω! Ε, και φυσικά κάτι τέτοιο δεν είναι καθόλου βολικό, ειδικά όταν θέλω να πάρω μικρή τσάντα!
Εν πάση περιπτώσει, αφού ξεροψήθηκα στο ίντερνετ, κάποια στιγμή αποφάσισα να την κάνω την παλικαριά και να σηκωθώ να ετοιμαστώ για τα μαγαζιά. Έξω είχε λαύρα κι έπρεπε να ντυθώ ελαφρά, αλλά παράλληλα έπρεπε να βάλω κάτι όχι πολύ κοντό γιατί τα πόδια μου ήταν ερεθισμένα απ' την αποτρίχωση. Άντε βρες άκρη! Ήθελα να κάνω και μια γαλλική πλεξούδα με μαντίλι αλλά η ζέστη που επικρατούσε στο δωμάτιο στάθηκε εχθρός της wannabe περιποιημένης κόμης και κατέφυγα στη λύση του απλού κοτσακίου, που μ' έκανε να δείχνω σαν γριά εκκλησιάζουσα... Ok, δεν θα πάω και για γαμπρό- χαλάρωσε!
Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο έφυγα τελικώς για τα μαγαζιά, αν και δεν είχα καθόλου κέφι μετά από όλες τις στυλιστικές αποτυχίες που μου έτυχαν. Τουλάχιστον είχα σταμπάρει τα μαγαζιά από μια προηγούμενη εξερευνητική βόλτα και ήξερα πού θα κατευθυνόμουν. Παρ' ότι στην πρώτη βόλτα είχα ξετρελαθεί και είχα βρει πολλά και διάφορα σχέδια που μ' άρεσαν, σήμερα ήταν μια παταγώδης αποτυχία! Στο μαγαζί που ήταν ο κύριος στόχος μου, τελικά με τη δεύτερη ματιά δεν υπήρχε κάτι αρκετά ενδιαφέρον παρά μόνο ένα ζευγάρι. Οπότε πήγα να τσεκάρω και τα υπόλοιπα με το σκεπτικό να καταλήξω εκεί αν δεν έβρισκα τίποτα καλύτερο. Σοφή η σκέψη, καθώς λίγο παρακάτω βρήκα το ίδιο παπούτσι σε χαμηλότερη τιμή. Τσάμπα ο κόπος, όμως: το σχέδιο δεν ταίριαζε καθόλου στο πόδι μου, που έχει ένα έντονο κόκαλο στη βάση του μεγάλου δαχτύλου... Κι ό,τι άλλα σχέδια δοκίμασα ήταν φαρδιά για το λεπτό μου ποδαράκι, ακόμη και σε μικρότερο νούμερο απ' αυτό που φοράω! Τελικά, όπως φαίνεται, ο κόσμος δεν είναι φτιαγμένος μόνο για αδύνατες, όπως λένε κάποιες παχουλές κοπέλες όταν δεν βρίσκουν νούμερο στα ρούχα! Και τέλος, πήγα και σ' ένα άλλο μαγαζί αλλά δεν είχαν το σχέδιο που ήθελα στο νούμερο μου, ούτε στο μικρότερο. Έφυγα απογοητευμένη και νικημένη απ' αυτή τη σκευωρία που λέγεται "παπούτσια μόνο για χοντροπόδαρες" και τελικά μάλλον θα πρέπει να λιώσω όλα τα υπάρχοντα παπούτσια μου για να βρω ένα ζευγάρι καινούρια! Ή στη χειρότερη θα πληρώσω 12€ για να επισκευάσω κάποια πολύ βολικά παλιά που έχω.
Πάντα οι επιλογές μου είναι τόσο μίζερες και κρύβουν έναν εξαναγκασμό. Τι παπούτσια θα βάλω, σε ποια σχολή θα φοιτήσω, πού θα πάω διακοπές κι άλλα τέτοια. Όλα μια βλακεία που πρέπει να υπομείνω γιατί στην εκάστοτε φάση δεν βρίσκω τίποτα καλύτερο ή δεν ξέρω τι θέλω. Φυσικά, υπάρχουν και οι φορές που από 'κεί που δεν το περιμένω έρχεται κάτι που μ' αρέσει πολύ και ειλικρινά! Αλλά συνήθως αυτά τα καλά της ζωής δεν τα εκτιμούμε και πολύ όταν έρχονται και μας κάνουν την ευχάριστη έκπληξη...
Όπως και να' χει, ελπίζω τελικά φέτος να βρω ένα καλό ζευγάρι παπούτσια και να μην κυκλοφορώ με τα κολλημένα παλιά μου, όχι για κανέναν άλλο λόγο αλλά γιατί αναγκάζομαι να κουβαλάω στην τσάντα μου κι ένα ζευγάρι "ανταλλακτικά", σε περίπτωση που σπάσουν αυτά που φοράω! Ε, και φυσικά κάτι τέτοιο δεν είναι καθόλου βολικό, ειδικά όταν θέλω να πάρω μικρή τσάντα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου