Λίγη χριστουγεννιάτικη κλάψα ακόμα...!

Όχι, δεν είναι μόνο η ζευγαροκατάσταση των Χριστουγέννων που με κάνει να στενοχωριέμαι... Είναι και το ότι ποτέ μα ποτέ δεν γιορτάζουμε ως οικογένεια. Κι ότι οι φίλοι κάπου έχουν εξαφανιστεί. Κι ότι δεν θα μου πάρει κανείς δώρο. Το ξέρω, πολύ υλιστικό το τελευταίο, αλλά ποιος απ' όλους θ' αγαπούσε το ίδιο τα Χριστούγεννα χωρίς τα δώρα; Πείτε την αλήθεια!
Ανυπομονώ να 'ρθει το Σάββατο, που θα μαζευτούμε όλη η χορωδία στο σπίτι της Χριστίνας για να κάνουμε πρόβα, καθώς το ωδείο έκλεισε χθες! Με χαρά θα βγω την Παρασκευή να της πάρω κάποιο δώρο κι ίσως πάρω κάτι και για 'μένα την παραπονιάρα! Νομίζω άλλη ευχαρίστηση δεν μου έχει μείνει γι' αυτές τις γιορτές, γιατί όταν ψωνίζεις δώρα για τους άλλους δεν νιώθεις τύψεις ότι υπερκατανάλωσες κι ότι έκανες κατάχρηση των χρημάτων του πατέρα σου. Ενώ κάθε φορά που αγοράζω κάτι για 'μένα (που δεν γίνεται συχνά αυτό), νιώθω άσχημα μετά και θέλω να το κρύψω και να μην το δει κανείς αυτό που πήρα...
Σήμερα στολίσαμε το σπίτι! Η μαμά είχε βάλει εδώ και κάποιες μέρες το γιορτινό κόκκινο βελούδινο τραπεζομάντιλο στο σαλόνι και κάποια διακοσμητικά, αλλά σήμερα έβαλα όλα τα διακοσμητικά στις θέσεις τους και φυσικά στολίσαμε το δέντρο! Έχει και μερικά λαμπάκια, όσα δεν έχουν καεί στο πέρασμα των περίπου 20 χρόνων που το στολίζουμε! Είναι μια μικρή πολυτέλεια κι αυτά, καθώς πλέον το ηλεκτρικό ρεύμα είναι βραχνάς για κάθε σπίτι... Στο πιάνο έβαλα τα περισσότερα δώρα που μου έχουν κάνει κι όλες τις χριστουγεννιάτικες κάρτες που μου έχουν στείλει οι φίλοι και οι θείοι μου. Είναι και δύο από το μέχρι πρότινος αγόρι μου. Την μία την έλαβα σήμερα και ήταν πολύ μεγάλη έκπληξη -ειλικρινά δεν το περίμενα, ενώ εγώ δεν του έστειλα. Η άλλη ήταν από πέρσι. Δάκρυσα όταν τη διάβασα, γιατί δε μ' αρέσει καθόλου που χωρίσαμε. Και φυσικά συγκινήθηκα που θυμήθηκε αυτή μου τη συνήθεια να στέλνω κάρτες. Αλλά ας μην τα σκέφτομαι αυτά, γιατί μόνο καλό δε φέρνουν. Θα κοιτάω το δέντρο μας και θα παίρνω κουράγιο...
Η μία μου φίλη έφυγε και ούτε που σκέφτηκε να μου το αναφέρει -από το facebook το έμαθα. Η άλλη υποθέτω θα δουλεύει μέχρι και την τελευταία στιγμή. Ντρέπομαι ν' αρχίσω να λέω στους άλλους να βγούμε. Όλοι έχουν κανονίσει αυτές τις μέρες κι επιπλέον δεν ξέρω κανένα μέρος που θα μπορούσα να τους προτείνω. Στα μέσα μαζικής μεταφοράς, στη σχολή, παντού ακούω ανθρώπους να συζητούν για τα γιορτινά τους σχέδια. Άραγε για 'μένα σκέφτεται κανείς ότι περνάω αυτές τις μέρες μόνη μου ή φαντάζονται ότι θα βγω με κάποιον άλλο ή με την οικογένειά μου; Νομίζω πως το πιθανότερο είναι να μην σκέφτονται καν την αφεντιά μου και θα 'χουν δίκιο.
Σήμερα διάβασα αυτό το άρθρο και κατάλαβα ότι τίποτα δεν μας ικανοποιεί εμάς τους ανθρώπους! Κατάλαβα φυσικά ότι είναι χιουμοριστικό, αλλά όλα αυτά προκύπτουν από κάποιες σκέψεις. Και δεν έχεις ιδέα πώς είναι να κάθεσαι αγκαλιά με το λάπτοπ και μπροστά στην τηλεόραση την ώρα που αλλάζει ο χρόνος, με τον πατέρα σου μέσα να κοιμάται και τον αδερφό σου να παίζει απορροφημένος WOW! Για τη μαμά μου δε θα πω καν -τα τελευταία χρόνια είναι στο σπίτι της γιαγιάς μου που είναι άρρωστη και την φροντίζει.
Και κάπου εδώ λέω να κλείσω. Είναι εκνευριστική αυτή η γκρίνια και μού τρώει ενέργεια -το ξέρω. Αλλά είμαι πολύ μόνη αυτή την εποχή κι έχω ανάγκη κάπου να τα πω και να ξαλαφρώσω...